„Dałem ci idealne dzieciństwo, którego sam nie miałem” – Szczęście Mikołajka (2022)

Wybrałem ten film w zasadzie w ciemno czego nie zwykłem robić. Jednakże idealnie pasował godzinowo, był o Mikołajku, którego w dzieciństwie uwielbiałem (i w zasadzie nic się nie zmieniło w tej materii), i spodobał mi się wizualnie plakat, który sugerował, że animacja bazuje na kresce niezastąpionego J.J. Sempégo.

W zasadzie wszystko w powyższym opisie jest zgodne z prawdą. W trakcie seansu pojawiło się jednak pytanie czy to jest bajka dla najmłodszych?

„Nigdy nie miałam złej chwili, aż do tej i już o niej napisano” – Billie Eilish: The World’s a Little Blurry (2021)

Dokument przybliżający fenomen Billie Eilish. Kamera towarzyszy nastolatce w trasie, na scenie i w rodzinnym domu podczas pracy nad debiutanckim albumem, który zmieni jej życie.

Od długiego czasu zastanawia mnie, jak w tak krótkim czasie, ta niepozorna nastolatka, zawłaszczyła sobie rozmaite rozdania nagród, okładki czołowych branżowych magazynów i miłość fanów na całym świecie? Czy dokument odpowiedział mi na to pytanie?

„Wszyscy teraz na siebie sikają” – Wszyscy moi przyjaciele nie żyją (2020)

Impreza sylwestrowa grupy młodych ludzi szybko przeradza się w wielki dramat, podczas którego kończą się nadzieje na miłość, a tajemnice wychodzą na jaw.

Jest krwawo, jest efektownie, jest zabawnie – jednak czy Wszyscy moim przyjaciele nie żyją to produkcja, którą mogę polecić ?

„Doradzając przyjacielowi, staraj się mu pomóc, a nie sprawić przyjemność.” – Jak Boss (2020)

Najlepsze przyjaciółki Mia (Tiffany Haddish) i Mel (Rose Byrne) żyją swoimi marzeniami, prowadząc własną firmę kosmetyczną. Niestety finansowo są pod kreską, więc kiedy pojawia się oferta na wykupienie ich firmy przez królową branży kosmetycznej, Claire Lunę (Salma Hayek), kobiety wiedzą, że nie mogą odpuścić. Nowa sytuacja wystawia jednak ich przyjaźń na poważną próbę.

#żenada – Jak Zostać Gwiazdą (2020)

Kontrowersyjny program telewizyjny „Music Race” poszukuje muzycznych talentów na terenie całej Polski. O tym, przed kim otworzą się wszystkie drzwi, a komu na głowie wyląduje kubeł zimnej wody, zdecyduje wyjątkowe jury: niegdyś popularny piosenkarz Olo (Maciej Zakościelny), królowa social mediów Ewa (Julia Kamińska) i grająca samą siebie pierwsza dama polskiego jazzu – Urszula Dudziak. Na castingu, który odbywa się w rodzinnej miejscowości Ola, dochodzi do awantury. Doprowadza do niej Ostra (Katarzyna Sawczuk) – zbuntowana nastolatka, oburzona arogancją jurora, który lekceważąco zachowuje się wobec matki dziewczyny (Anita Sokołowska). Skandal jest na rękę producentowi (Tomasz Karolak), który decyduje o zakwalifikowaniu Ostrej do dalszego etapu show. Wkrótce okaże się, że oprócz wybuchowego temperamentu, dziewczyna dysponuje także niesamowitym głosem. Sukces ma jednak swoją cenę, a popularność nie jest tak przyjemna, jak może się wydawać. Przed nastolatką prawdziwy pojedynek i próba charakteru – młodej gwieździe przyjdzie zmierzyć się z konkurentami na scenie i bezwzględnym światem show biznesu, ale przede wszystkim z własnymi emocjami.

Kino młodzieżowe w Polsce – Hit czy kit ?

„Ogień niczego nowego nie stwarza, on po prostu jest.” – Greenland (2020)

Naukowcy nie mają wątpliwości: Ziemia nie zdoła uniknąć zderzenia ze zbliżającą się do niej potężną kometą, a jego skutki będą katastrofalne. Wybitny inżynier John Garrity i jego rodzina są w grupie wybrańców, którym władze zaoferowały bezpieczne schronienie w położonym na odludziu tajnym bunkrze. Większość społeczeństwa nie otrzymuje takiej szansy. Podczas gdy fragmenty rozpadającej się komety niszczą miasta i zabijają tysiące ludzi, świat pogrąża się w chaosie. Wybuchają zamieszki, rozboje są na porządku dziennym, a służby tracą kontrolę nad sytuacją. W takich okolicznościach dotarcie na miejsce ewakuacji staje się śmiertelnie niebezpiecznym wyzwaniem.

Kino katastroficzne na miarę roku 2020 czy może kolejny nijaki przedstawiciel gatunku ?

„Ludzie wierzą w absurdy, które są zbyt absurdalne by były kłamstwami” – Władcy chaosu (2018)

Oslo, 1987 rok. Siedemnastoletni Øystein Aarseth znany również jako Euronymous (Rory Culkin) jest zdeterminowany, by uciec z pogodnej skandynawskiej miejscowości rodzinnej i ze swoim zespołem Mayhem stworzyć „prawdziwy norweski black metal”. Wierząc, że są na granicy muzycznej rewolucji stają się jeszcze bardziej mroczni. Kult szatana, podpalanie kościołów, kradzież nagrobków, depresja, samobójstwa, skłonność do rozgłosu to tylko niektóre elementy ich codzienności.

Spazm na temat Norweskiego Black Metalu, czy solidna opowieść o jego początkach ?

PS: Z miejsca zaznaczam – film jest wysoce obrazoburczy, brutalnie naturalistyczny, przedstawiający antychrześcijańskie zachowania i stosy wulgaryzmów. Jeśli ktokolwiek uważa się za osobę delikatną lub przyjmującą zbyt wiele do siebie z oglądanego filmu, ogląda produkcje na własną odpowiedzialność.

„Dziewczyny są jak zła piosenka. Gdy raz ją usłyszysz nie możesz się jej pozbyć” – Klan urwisów (1994)

Spanky i jego przyjaciele; członkowie Klubu Nienawidzących Kobiet, odkrywają, że jeden z członków; Alfalfa podkochuje się w Darlii. Przeprowadzają proces i skazują go na karę zapomnienie o Darlii i innych dziewczętach. Alfalfa ma z tym spore kłopoty, zwłaszcza, że nowy, bogaty chłopiec zaczyna podkochiwać się w Darlii. Tymczasem dwaj chłopcy spoza klubu: Butch i Woim kradną samochodzik Klubu, którym dzieciaki chcą wygrać wielki wyścig.

Na pewno większość z was kojarzy ten gif, a jest on niczym innym jak ujęciem z filmu, który właśnie przyszło mi ocenić.

„Dlaczego bycie offline jest takie trudne ?!” – W lesie dziś nie zaśnie nikt (2020)

   Akcja filmu rozpoczyna się dość niewinnie – grupa nastolatków uzależnionych od technologii trafia na… obóz offline. Wspólna wędrówka po lasach bez dostępu do smartfonów nie zakończy się jednak tak, jak zaplanowali to organizatorzy. Będą musieli zawalczyć o prawdziwe życie z czymś, czego nie widzieli nawet w najciemniejszych zakamarkach internetu. W obliczu czyhającego w lesie śmiertelnego niebezpieczeństwa odkryją, czym jest prawdziwa przyjaźń, miłość i poświęcenie. Czy wyjdą z tego cało, czy w krwistych kawałeczkach?

Dobry slasher czy nieudana próba ?